اولین‌ها

یک برنامه کاربردی برای خانواده و دوستانتان.

پس از زایمان مشتاقانه منتظرم تا با فرزندم به خانه برگردیم، اما سؤالات زیادی ذهنم را درگیر کرده‌اند ... آیا مادر خوبی خواهم بود؟ چطور می‌تونم از پس همه چیز بربیایم؛ خرید و تمیز کردن و بچه‌داری؟ و رابطه زناشویی من و همسرم به چه شکل خواهد بود؟

دیدن کودک در حال شیر خوردن، بسیار زیبا است، مخصوصا وقتی همسر و فرزند اولت را می‌بینی! زمانی که برای اولین بار داشتم این صحنه را می‌دیدم، نزدیک بود گریه کنم. (گفتم نزدیک بود، چون به هر حال مرد هستم). شاید زیادی حساس باشم، اما می‌توانم تحملش کنم. دوست دارم من هم کاری کنم، هیچ دلیل وجود ندارد که مادرها همه کارها را انجام دهند.

بعد از زایمان، با گریه‌های ریز او بسیار ذوق می‌کردم. اما بعد از برگشت به خانه، گریه‌هایش که دیگر ریز نیستند و بیشتر شبیه جیغِ هستند من را نگران می‌کنند. از آنجایی که همیشه نمی‌دانم علت گریه او چیست، ناامید و گیج می‌شوم.

زمانی که ۱۸ ساله و جوان بودم اگر به من می‌گفتند هنگامی که پدر بشوی، مهربان‌تر خواهی شد، باور نمی‌کردم... با اینکه در ابتدا باورم نمی‌شد و با وجود مرد بودنم تمام زندگی‌ام را به پای فرزند دلبندم می‌ریزم.

چند وقتی هست که فرزندم هر روز در زمانی مشخص از عصر شروع به گریه می‌کند و آرام نمی‌شود. آیا از تاریکی می‌ترسد؟ آیا درد دارد؟ آیا فقط بدخلقی می‌کند؟ یکی از دوستان اشاره‌ای به «اضطراب شبانه» کرد، این دیگر چیست؟

فکر کردن به این‌که قرار است برای تعطیلات با فرزند خود به خانه مادربزرگ یا فامیل بروید خیلی ساده و لذت‌بخش است. اما در واقعیت، تعویض پوشک یا غذا دادن به او در هواپیما، جلوگیری از بد شدن حال کودک در ماشین یا آرام کردن گریه او در قطار موضوعی کاملاً متفاوت است.

اگرچه، خیلی‌ها به من گفته‌اند که کولیک نوزاد خطری ندارد و موقت است، از اینکه می‌بینم فرزندم گریه می‌کند خیلی نگران و مضطرب می‌شوم. برای کمک به او و آرام شدن خودم چه کار می‌توانم بکنم؟